Gastblog van Carolien Jaspers

(44 jaar, WO-niveau)

Marjolijn vroeg me ‘schrijf eens op hoe het is, wat heeft het je gebracht’. Mijn sprong in het diepe. Ik heb vorig jaar mijn baan opgezegd zonder te weten wat daarna zou komen. Ik werkte bij een mooie organisatie met fantastische collega’s. Maar ik liep vast voor mijn gevoel. En ik ervaarde te weinig ruimte om door te groeien naar een andere rol. Dus na zeven jaar was het mooi geweest. Die beslissing ging niet over een nacht ijs, het duurde een hele tijd voordat ik aan mezelf (en mijn omgeving) kon toegeven dat het tijd was om te gaan. Ik had dat wel al een paar keer bij vorige werkgevers gedaan, maar nog nooit zonder een nieuw plan.

Gun jezelf tijd en ruimte

Wat was het een verademing, om mezelf letterlijk ademruimte te kunnen geven. Als je ergens middenin zit, kom je er vaak niet aan toe om echt vrij te denken over een volgende stap of hoe je bepaalde dingen anders kunt aanpakken is mijn ervaring. En ik had veel behoefte aan die pas op de plaats, stilstaan bij de dingen van het leven. En dat bleek te werken voor mij. Pas toen er even niets hoefde of was, in de leegte, ontstond er rust en ruimte.

Het was niet altijd makkelijk of leuk. Ik probeerde me niet te laten afleiden door het stemmetje dat me vermoeide met ‘hoe moet het verder, wat ga ik dan doen, is dit geen domme zet, wat zoek ik eigenlijk, hoe kan ik het op mijn leeftijd nog steeds niet weten’ (lekker behulpzame gedachten). Ik ging ook door een fase van nergens zin in hebben en eigenlijk niets meer belangrijk vinden, van werk dan. Waar was mijn enthousiasme gebleven.

Het hielp om te bedenken dat dit er vast bij hoorde.  Al met al lukte het toch om er redelijk ontspannen in te blijven staan. Want het ging na een tijdje wel weer kriebelen. Ik kreeg zin om dingen te gaan ondernemen. Er ontstonden nieuwe ideeën. En ik gaf mezelf de ruimte om dingen uit te proberen. Een vrijwilligersproject dat leek uit te monden in een opdracht als zzp-er, wat uiteindelijk toch niet door ging. Geeft niet, leuk experiment. Tijd voor bewegen, buiten zijn, meditatie. Nieuwe cursussen, boeken en ander studiemateriaal.  En langzaamaan doen. Een paar gesprekken met een coach hielpen mij om wat dingen op een rij te zetten. En daarna een kort loopbaantraject maakte een paar elementen ten aanzien van werk concreet.

En toen na een maand of acht, ik begon net serieuzer met oriënteren op functies, kwam er ineens een tijdelijk vacature voorbij die goed aansloot. Een boeiende rol in een interessante organisatie. Omdat ik per direct beschikbaar was kon ik snel inspringen. En daar kan ik nu blijven heb ik net gehoord. Heel leuk. Mijn boodschap is geen ‘eind goed al goed’. Want of deze baan ‘het’ nu helemaal is weet ik niet, maar dat hoeft ook niet. Het huidige perspectief en gevoel zijn goed, ik heb iets toe te voegen en er valt genoeg te leren. En dan zie ik over een tijd wel wat er weer op mijn pad komt, binnen deze organisatie of elders.

Heb vertrouwen, zet een eerste stap

Mijn boodschap is dat dit waarschijnlijk niet was gebeurd vanuit mijn vorige baan, dan was ik hier niet terecht gekomen. Want die nieuwe baan was in eerste instantie tijdelijk en per direct en ook nog eens best ver weg (thuiswerken in Corona-tijd heeft wat dat betreft ook voordelen). De kunst blijkt om vertrouwen te hebben dat er iets komt. Dat er vanzelf dingen volgen als je een eerste stap zet, hoe lastig ook. Kansen die zich anders niet hadden voorgedaan en die je niet vooraf had kunnen bedenken.

Ik gun iedereen dit vertrouwen. Het is niet nodig om te blijven doormodderen of jezelf klem te zetten. Er zijn verschillende manieren waarop zo’n pauze mogelijk is. Ik had het geluk dat we het thuis financieel zelf konden oplossen. Maar er zijn ook vaak afspraken met je werkgever te maken, naast tijd of (loopbaan)begeleiding bij oriëntatie op iets anders. Nadat ik mijn baan had opgezegd bood mijn vorige werkgever me bijvoorbeeld een aantal gesprekken met een coach aan, waar ik veel aan heb gehad.

Zo’n stap zal uiteindelijk je kansen vergroten en niet verkleinen, daar ben ik van overtuigd. Ook na je veertigste.