Op mijn enquête, genoemd aan het eind van mijn e-book, komen vele reacties, waarvoor dank! Wat mij opvalt is dat het merendeel van de mensen op een traditionele manier naar een nieuwe baan zoekt: vacatures volgen, ingeschreven staan bij vacaturesites en bureaus. Misschien dat het komt door ‘tijdgebrek’ maar ik durf met al mijn ervaring wel te concluderen dat het helaas een reactieve manier van solliciteren is die in deze arbeidsmarkt vaak een lange adem nodig heeft.
Als je je realiseert dat de route die een werkgever aflegt om nieuw personeel te vinden (met als allerlaatste optie het plaatsen van een vacature!), totaal tegengesteld is aan de route die een sollicitant aflegt (die gaat pas actie ondernemen als er een vacature zichtbaar is), dan zie je hopelijk het belang van een aanvullende aanpak.
Hieronder enkele tips:
1. Realiseer je dat het merendeel van alle vacatures NIET zichtbaar is!
Als je op dit moment geen passende vacatures ziet, wil dat nog niet zeggen dat ze er niet zijn! Het plaatsen van een advertentie en het houden van een selectieronde onder sollicitanten kost een werkgever veel geld en tijd. Zeker als daar 300 reacties op komen. Het liefst vult een werkgever de vacature op een makkelijker manier op.
Achter de schermen van een werkgever gebeurt dan ook veel meer dan je als sollicitant zichtbaar ziet. Zo kan de werkgever aan zijn werknemers vragen of ze nog iemand via via kennen die de functie zou kunnen invullen. Ook kan de werkgever gebruik maken van toegestuurde open sollicitaties of gaat graag een gesprek aan met iemand die zich op het juiste moment zelf telefonisch/ persoonlijk aandient. Zelfs als een werkgever een uitzendbureau belt die meteen de juiste kandidaat in zijn bestand heeft (en dus niet de vacature op zijn website hoeft te plaatsen), is het voor de buitenwereld nog niet zichtbaar dat er een vacature is geweest.
Hoewel de schattingen daarover uiteen lopen, is het idee dat meer dan 50% van alle vacatures wordt ingevuld zonder dat er een advertentie is geplaatst. Oftewel: het grootste gedeelte van de vacatures is ‘onzichtbaar/ verborgen’ (denk aan een ijsberg waarbij alleen het topje van de vacatures zichtbaar is).
2. Richt je dus ook op de onzichtbare vacatures. Want zichtbare vacatures ziet iedereen!
Natuurlijk moet je de zichtbare vacatures in de gaten houden maar realiseer je dat solliciteren op een zichtbare vacature veel concurrentie met zich meebrengt. En het dus moeilijker wordt om tussen al die andere sollicitanten op te vallen. Ja het is fijn en makkelijk want je ziet de vacature en weet wat er gevraagd wordt. Maar ga ook (proactief) zélf naar vacatures op zoek. Naar juist die vacatures die niet iedereen ziet. Maar ja, ik hoor je al denken: “als ik ze niet zie, waar moet ik ze dan vinden?” Dat vraag inderdaad méér inspanning van je. Het vraagt (omdat het in het begin onwennig voelt) om durf, uit je comfortzone komen. Maar als je het belang ervan ziet waarom je het doet, dan levert het je absoluut meer op. Bijkomend voordeel van het zelf zoeken naar de juiste vacature is dat je uit kunt gaan van je eigen wensen en op zoek gaat naar de organisatie en baan die jíj graag wilt.
3. Hoe doe ik dat, proactief naar vacatures zoeken?
Maak een lijst van organisaties die voor jou interessant kunnen zijn om telefonisch contact mee te leggen. Waarom telefonisch? Je wilt graag ‘in gesprek raken’ met een mogelijk interessante werkgever om zo te kunnen achterhalen of er nu dan wel in de nabije toekomst mogelijkheden voor jou kunnen zijn. Dat ‘gesprek’ komt niet op gang met alléén het sturen van een open sollicitatiebrief. Als er nu geen vacature is, is een standaardreactie op puur een open sollicitatiebrief vanuit de organisatie snel geschreven. Dan weet je dus nog steeds niet wat er intern en achter de schermen speelt! Meestal wordt niet ‘meegedacht’ met een open sollicitatiebrief’ terwijl dat met een persoonlijk gesprek wél gebeurt. Het telefoongesprek dat je gaat voeren met een mogelijke werkgever is een ‘oriëntatie op de arbeidsmarkt’ en niet zoals veel sollicitanten denken een ‘verkoopgesprek’ van jezelf. Je wilt namelijk met je vragen de ontwikkelingen aftasten binnen de organisatie: wat speelt er nu en in de toekomst, verwachten ze uitbreiding/ inkrimping, hebben ze wel eens de vacatures die jij zoekt, zijn die er voornamelijk parttime/ fulltime, hebben ze een jong/ oud/ gemengd team, wat doen ze met open sollicitaties, hoe kijken ze aan tegen jouw achtergrond/ ervaring?
4. Oefening baart kunst
Ik heb ruime ervaring als fondsenwerver én jobhunter en durf wel te zeggen dat ik zo langzamerhand goed ben in het ‘koud’ contact leggen met organisaties. Ik realiseer me heel goed dat je in het begin belemmeringen zult voelen. Maar mijn ervaring is ook dat het je veel op kan leveren.
Wat is je eerste reactie op bovenstaand? Denk je dat je je aanpak gaat veranderen? Wat heb je nog nodig om dat op een goede manier te gaan doen? Ik lees graag je reactie hieronder.
Goed stuk! Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. De wereld verandert en daar moet je als sollicitant in mee.
Het is alleen zo makkelijk nog niet voor de meeste mensen, de telefoon pakken en gaan bellen. Misschien kun je daar ook een blog aan wijden? Wat zeg je als je ‘koud’ belt? Hoe kom je achter de juiste namen? En nog belangrijker: hoe zet je je over die belemmeringen heen? Motiveer me maar! 🙂
Het klinkt allemaal heel logisch, maar hoe pak je het aan? Hoe knoop je zo’n gesprek aan vraag ik me af. Ik heb geen ervaring met dat soort dingen. Ik weet wel wat ik zelf wil, maar hoe ik dat bereik is vers 2. Dat hoor ik vraag.
Dank je wel voor jullie reactie! Leuk.
Goed plan om er mijn volgende blog (volgende week donderdag) aan te wijden. Dat geeft meer ruimte dan een reactie op dit veld.
Tot dan. Groet Marjolijn
Een mooi en helder geschreven stuk. Inmiddels probeer ik dit – al onbewust – toe te passen door actief op LinkedIn te zijn en recruiters die op mijn profiel kijken te benaderen. Overigens is niet elke recruiter hier blij mee.
Tevens ben ik een paar wervingsbureau’s actief aan het volgen, hier heb ik regelmatig contact mee.
Dag Jan Pieter,
Dank je voor je reactie. Prima dat je recruiters benadert en wervingbureaus volgt maar het kan nog een stap vérder! Denk echt eens na bij welk bedrijf jíj zou willen werken en wat jouw toegevoegde waarde voor hen is? Ipv HR managers volgen kun je ook contact met hen leggen en proberen te achterhalen wat er binnen hun bedrijf speelt. Ik probeer er in mijn volgende blog dieper op in te gaan. Succes!
Helemaal eens. Ik doe dit al een tijdje. Het geeft veel informatie, ook voor jezelf als je nog zoekt waar je het beste zou passen. De drempel blijft hoog om te bellen vind ik, niet iedereen stelt het op prijs heb ik gemerkt. Mensen kunnen ook wat ongeduldig reageren of soms ook best bot. Maar het levert vaak genoeg ook wat op. Voor mij vooralsnog geen baan helaas, maar wie weet, morgen weer een dag!
Dag Denise, leuk om te horen! En ja, het kost tijd en energie maar het levert absoluut wat op. Belangrijkste is volhouden, niet opgeven.
Als ouder persoon heb ik daar wel moeite mee om zomaar te bellen. En zeker ook nog eens nu ik weer 1 1/5 haar thuis bent. Er veranderd zoveel op seceretarieel gebied en dan merk ik dat ik nu echt onzeker begin te worden. Wordt wel als eens gebeld door recruiters, maar het levert me nog steeds niets op. Aks ik geen 60 was zou ik weer gaan leren maar of ik nu nog een baan krijg? Vind het heel moeilijk.
Dag Marie-Jose, ik kan me heel goed voorstellen dat het niet makkelijk is. Het vraagt een andere ‘mindset’ van je en een andere aanpak. Maar probeer het toch eens uit! Wat heb je op dit moment te verliezen om het solliciteren anders aan te pakken? Kennelijk is de oude aanpak niet effectief genoeg gebleken…
Succes Marjolijn