Recent las ik een bijzondere post op LinkedIn met als titel: Ik stop ermee!!

Het was een bericht van een facilitair manager die sinds zijn 51e jaar al vijf jaar lang van 9 tot 5 aan het solliciteren is en het nu opgeeft. Dat bracht heel veel reacties teweeg, waar ik een groot deel van heb proberen te lezen. Begrijpelijk dat de zoektocht door deze meneer als teleurstellend en moeilijk wordt omschreven, en ook begrijpelijk dat deze meneer veel bijval kreeg door mensen die vergelijkbare ervaringen hadden.

In zijn blog stonden veel ondernomen acties die kennelijk niet tot het juiste resultaat hadden geleid en dat hem deed besluiten: ik stop ermee!

Verbaasd

Na het lezen van zijn profiel en acties verbaasde ik me erover dat niet ergens door hem aan het eind (noch door het merendeel van de respondenten) de vraag werd gesteld: wat doe ik wellicht fout, heb ik iets laten liggen, wat voor andere aanpak had ik kunnen doen? Zeker als je 5 jaar ! verder bent. Door die lange periode gaat ook dát uiteindelijk tegen je werken.

Wat ik merk in mijn eigen praktijk is dat de meeste mensen binnenkomen met vergelijkbare conclusies. En dat maar weinigen zich afvragen of hun aanpak de juiste is. Ze doen over het algemeen wat iedereen doet en praten over het algemeen de conclusies vanuit hun omgeving na. Terwijl nog steeds mensen met een vergelijkbare achtergrond en vanuit een vergelijkbare positie óók successen boeken. Ik wijt dat, in tegenstelling tot enkele reacties op het blog, niet puur aan geluk maar aan de juiste aanpak.

Ik blog vaak over bovenstaand en over een succesvolle aanpak. Misschien een aanpak die voor velen nieuw is maar die uit eigen ervaring absoluut succesvol kan zijn. Veel mensen lezen mijn adviezen en blogs en als ze na verloop van tijd uiteindelijk besluiten toch voor extra begeleiding te kiezen, dan blijkt dat ze gewoon nog steeds op hun eigen manier doorgaan en die blogs én adviezen gewoon in de la laten liggen.

Twijfelen aan advies

“Ja, ik heb het gelezen, maar voor mij werkt dat echt heel anders” is meestal hun reactie.

Geloof me, allemaal twijfelen we op dezelfde manier aan voor ons onbekend advies en te behalen succes. We kijken naar onze eigen ervaringen en resultaten en als iemand ons iets anders vertelt, is het eerste dat we denken ‘voor mij werkt dat niet’…

Om verder te komen in het leven en in mijn werk wil ook ík groeien en volg daartoe diverse coaching/ cursussen. De adviezen die ik daarin krijg, roepen bij mij vergelijkbare reacties op als in het genoemde blog. Ook bij mij is er eerst een reactie van ‘bij mij gaat dat vast niet lukken’. Omdat het een voor mij totaal nieuwe aanpak is, zie ik er tegenop. Lijkt me het moeilijk. Het enige verschil is dat ik er uiteindelijk in ‘durf te geloven’ dat de geadviseerde aanpak ook voor mij kan werken. Reden waarom ik elke keer vraag: “wat doe ik fout, wat kan ik anders doen” al zou ik het liefste roepen “leuk hoor, maar voor mij geldt jouw advies niet”.

Wat kan ik anders doen

Met de vraag ‘wat kan ik anders doen’ zorg ik ervoor dat ik stappen blijf zetten en dat ik advies blijf krijgen over hoe ik mijn aanpak kan verbeteren en meer succes kan hebben. Ook al zijn dat stappen uit mijn comfortzone. Ik luister met name naar de adviezen van mensen die juist dát al hebben bereikt wat ik nog wil bereiken.

Dat zorgt ervoor dat ik niet beland in ‘stug volhouden’ op een manier die kennelijk geen effect heeft. Maar dat ik kritisch naar mijn eigen aanpak durf te blijven kijken en om advies blijf vragen.

Wat is jouw ervaring?

Zit je in een dergelijke situatie? Ben je óók al langere tijd aan het solliciteren zonder het juiste resultaat? Natuurlijk is de arbeidsmarkt niet makkelijk…. Maar laat jij je vervolgens ook leiden door wat ‘iedereen schrijft en zegt’ en dat het aan je leeftijd, aan de arbeidsmarkt, aan de recruiters en aan de concurrenten ligt?

Of durf jij kritisch naar je eigen aanpak te kijken en de vraag te stellen: wat kan ik anders doen?

Ik lees graag je reactie 🙂