Je werkt misschien al jaren binnen dezelfde organisatie. Je hebt het ooit prima naar je zin gehad. Maar op dit moment werk je en haal je er geen voldoening meer uit. Het voelt alsof je stilstaat omdat je onvoldoende je talenten kunt inzetten. Je werkt veel uren in de week en je loyaliteit zorgt ervoor dat je je 100% blijft inzetten voor je werkgever. Tegelijkertijd merk je dat je van je werk(gever) niet meer blij wordt en je voelt dat er geen verdere toekomst is. Eigenlijk realiseer je je dat een nieuwe baan veel beter is.
Maar hoe komt dat nou – wat is er veranderd
Ben jij zelf veranderd en daardoor toe aan een nieuwe uitdaging? Heb je je dusdanig ontwikkeld dat je alles intussen op de automatische piloot doet? Zoek je nieuwe groei en uitdaging? Is de organisatie veranderd? Zijn je collega’s veranderd? Of is je functie (met bijbehorende taken, verantwoordelijkheden, rollen) in de afgelopen jaren wellicht langzaam gewijzigd?
Ik sprak recent een kennis die in samenspraak met haar werkgever overeen was gekomen dat haar toekomst elders lag. Ze stond na veel wikken en wegen aan de rand van een nieuw avontuur. Ze voelde al langere tijd dat haar taken en verantwoordelijkheden aan het verschuiven waren. Ze merkte dat nieuwe collega’s op andere criteria werden geselecteerd dan waar zij zelf ooit op was aangenomen. De sfeer veranderde, eisen vanuit de organisatie veranderden, de zogenaamde KPI’s veranderden (=de variabelen om je persoonlijke prestaties te meten en analyseren). Eigenlijk was er in de loop van de jaren zoveel veranderd, dat het niet meer voelde alsof ze nog op haar plek zat.
En zeker toen ze haar huidige functie ineens als vacature op papier zag staan, was het voor haar duidelijk dat de functie inhoudelijk heel anders was geworden en niet meer goed bij haar talenten en drijfveren paste. Er hadden verschuivingen plaats gevonden in de mate van persoonlijke inbreng en autonomie en in de beschikbare tijd die ze aan onderdelen van haar werk kon besteden. Naar haar gevoel moest alles sneller en oppervlakkiger. Daarnaast was haar baan inhoudelijk sterk vercommercialiseerd.
Meebewegen
De maatschappij verandert, organisaties veranderen en ook functies veranderen. Het is een onvermijdelijk proces. Een kleine aanpassing in de functie hier, een kleine daar, leidt na verloop van tijd tot aanzienlijke veranderingen.
Wees je bewust van die veranderingen en reflecteer regelmatig op je functie en je eigen wensen, talenten en drijfveren. Zorg dat ze op elkaar aan blijven sluiten.
De enige constante factor in ieders leven is dat er continu verandering plaats vindt. Je aanpassen en kunnen meebewegen wordt één van de belangrijkste competenties in de huidige tijd om succesvol te zijn en te blijven.
Waar sta jij
Neem eens echt de tijd om te inventariseren waarom jij niet meer blij wordt van je huidige werk. Wees eerlijk naar jezelf zodat je een goed beeld krijgt van de punten die belangrijk voor jou zijn. Zijn het punten waar je zelf invloed op kunt uitoefenen. Zie je nog mogelijkheden voor interne groei. Of vraagt de organisatie van je dat je mee gaat met ontwikkelingen die wellicht niet meer bij jou passen?
Herken je dit proces? Deel je bevindingen!
Officieel bestaat mijn oude functie niet meer, maar daarmee zijn de aanhangende taken natuurlijk niet allemaal op slag verdampt. Een deel van het werk gaat – noodzakelijk – wel door. Als ik kijk naar de manier waarop die taken nu worden ingevuld, kan ik snel concluderen dat ik met zekerheid niet zou solliciteren op die functie. Ik heb meebewogen toen we – lang geleden – onder druk van de economische omstandigheden niet langer zelfstandig onderzoek konden uitvoeren, maar vooral in samenwerking met anderen dingen tot stand moesten brengen. Daar zaten heel leuke kanten aan, al ging het allemaal wel veel langzamer. De draai van samen iets realiseren naar het vanaf de zijlijn kritiseren van wat anderen doen, het creëren van verwarring en tweespalt, dat laat ik graag aan mij voorbijgaan. Ik begrijp dat de economische omstandigheden dwingen tot andere keuzes, maar dit vind ik wel erg goedkoop. Dwing mij niet om iets te doen waarvoor ik de juiste mentaliteit mis.
Dag Pieter,
Natuurlijk, meebewegen is belangrijk tot het moment dat je beseft dat meebewegen niet meer gaat – of zoals jij het noemt je daarvoor de juiste mentaliteit mist. Maar als dat moment er is, durf dan ook te concluderen dat een nieuwe stap nodig is en ga onderzoeken hoe die stap te zetten. Jij hebt die destijds op een dergelijk moment gezet. Zonder spijt achteraf!
Ik ben aan het re-integreren op een andere werkplek dan waar ik vandaan kwam. De oude werkplek kwam steeds meer met protocollen te zitten, maar ook met collega’s die behoorlijk vastgeroest zijn. Momenteel op re-integratie basis 2 nieuwe collega’s aan het ondersteunen met het opzetten van een nieuw huis voor minderjarige vluchtelingen. Ik ben over het algemeen enorm tevreden over de re-integratieplek. Veel dingen moeten opnieuw uitgevonden worden. Ik geniet van bepaalde aspecten van collega’s; een wat vrijere situatie waarbij iedereen elkaar in zijn waarde laat. De structuur is wat minder omschreven en vast, en dat vind ik leuk.
Dag Ellis, fijn om te horen dat een nieuwe werkplek met andere structuur, sfeer en collega’s nu beter bij je past!